سراغ مرگ گرفتم که زندگی هوسم نیست

در این فضای غم افزا مجال یک نفسم نیست

به رشته های اسارت ببند بال و پرم را

که شوق بال گشودن ز گوشه ی قفسم نیست

بکن هر آنچه که خواهی ...توان شکوه ندارم

شرابخواره ی دردم که یک دو جام بسم نیست

من آنچه دیده ام این جا مصیبت و غم و درد است

امید ناز و نوازش ز لطف هیچ کسم نیست

بسوز جان و تنم را به شعله های تباهی

کنون که فایده کس را ز مشت خار و خسم نیست

بــه کیمیـــای محبــت نیــازمنـد نبــاشــم

امید زر شدنی چون که در وجود مسم نیست.